Niewątpliwie drugi sezon to głównie wątek rodziny Lois i jej grzechów skrzętnie schowanych pod dywanem. Nie znaczy to, że wątek superbohaterski nie posunął się do przodu. Po prostu ciężar gatunkowy został mocno zaakcentowany na walkę z sektą oraz pomiędzy siostrami Lane.
Wątki superbohaterskie to przede wszystkim Bizzaro próbujący odkryć, gdzie jest i dlaczego znalazł się w nowym miejscu. Niejako od razu dostałem niejasną odpowiedź w postaci medalionu, który spaja obie wersje Supka, powoduje utworzenie pola wokół nich. Nie jestem przekonany, czy to będzie główny złoczyńca sezonu, gdyż członek ekipy Andersona zabrał z pola bitwy medalion przybysza z kopalni. Nie muszę chyba tłumaczyć, jaką wojsko ma renomę jeśli chodzi o znalezione artefakty, na 100% za chwilę pojawi się jeszcze większy problem do rozwiązania. Najgorzej na tym wyszedł Henry Irons, który poświęcił się dla nowej rodziny wbrew obietnicy złożonej córce.
A dzieciaki Kent zachowałoby się zupełnie odwrotnie, jak to zazwyczaj bywa, Jordan wydał się tym bardziej ogarniętym z młodych. Co prawda pod koniec jego decyzja wróży przynajmniej jeden nowy potencjalny konflikt na przyszłości, ale ewidentnie rodzice mają zbyt dużo na głowie, gdyż dzieciaki robią, co chcą. Szczególnie Jonathan, który łyknął sobie mgiełki z kryptonitu X, dał popis na meczu footballu, lecz wracając do domu już odczuł negatywne konsekwencje związane z kryptońskimi mocami. I co? Kolejny potencjalny konflikt w rodzinie Kentów gotowy, jakby było ich już za mało.
Na chwilę odbiję do rodziny Cushingów, którzy regularnie dostarczają wątków rodem z telenowel. Lana startuje na stanowisko burmistrza więc to idealna okazja, aby pogrzebać w przeszłości rodziny. Szukanie potencjalnych plam na wspaniałym obrazie rodzinnym idzie o dziwo dobrze, Sarah jest pogodzona ze swoją próbą samobójczą o jej konsekwencjami mogącymi uderzyć w rodzinę. Jednak to, co zafundowała końcówka odcinka, utwierdza mnie w przekonaniu, iż twórcy nie będą silić się na nowe rejony problemów ludzkich, a rzućmy bad boya w romans. Jak już szaleć schematami, to szaleć. Czy rodzina Cushingów to przeżyje? Szczerze mówiąc – nie wiem. Jeśli zakończy się to ogólnym przebaczeniem na koniec sezonu, nie będę zdziwiony, klimat stacji CW na całego!
A teraz coś, co naprawdę mnie zaskoczyło w tym odcinku, wątek, który nabiera rumieńców, choć nie jest taki znowu odkrywczy. Poznałem kolejne kuluary konfliktu sióstr Lane, Lucy wydaje się, że szukała oparcia w wyższym celu, ale go nie znalazła w idealnej rodzinie Kentów. To co? Sekta! Tak, kolejny schemat, który z buta wkracza na ekran, a to za sprawą makiawelistycznej osobowości Ally. Ach cóż to był za pojedynek charakterów w kawiarni, aż iskrzyło! Dodajmy do tego nieudaną próbę infiltracji przez Chrissy, która coraz bardziej podupada na wierze w koleżankę z redakcji, to uzyskamy ogólny konflikt w głowie Lois. Na pewno będzie miała co robić do końca sezonu, a ja chętnie posłucham utarczek Ally versus dobra gromadka.
Na koniec mój mały żalik do HBO GO, które przesunęło odcinek na niedzielę – shame, shame, shame!
PS Swoim tempem zacząłem oglądać kolejny serial ze stajni DC, wkrótce pojawią się o nim teksty.
Comixxy 